Δυόσμος, ένα βότανο με μοναδικό άρωμα και πολλές χρήσεις! O δυόσμος είναι το πιο δημοφιλές αρωματικό φυτό της Μεσογείου μαζί με τον βασιλικό και τον συναντάμε σχεδόν σε κάθε κήπο, αυλή και μπαλκόνι των ελληνικών σπιτιών. Το φυτό του δυόσμου είναι πολυετές και αειθαλές με τετράγωνους βλαστούς, πολύ αρωματικά φύλλα και άνθη. Ο δυόσμος είναι ένα είδος μέντας που χρησιμοποιείται, κυρίως, για αρωματισμό σε φαγητά και ποτά, καθώς και ως θεραπευτικό βότανο για τόνωση και για το στομάχι. Στον κήπο μπορεί να φυτευτεί σε συστάδες και ως μεμονωμένο φυτό, καθώς επίσης αποτελεί εξαιρετική επιλογή φυτού για βραχόκηπο μαζί με άλλα αρωματικά φυτά. Ο δυόσμος δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε έδαφος, αρκεί να εξασφαλίζει συνεχή υγρασία και καλή αποστράγγιση. H ενσωμάτωση κόμποστ και καλοχωνεμένης κοπριάς κατά τη μεταφύτευση του δυόσμου στο έδαφος συντελεί στην καλύτερη ανάπτυξη του. Ο δυόσμος ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες περιοχές, όπου τα φύλλα του δίνουν υψηλή περιεκτικότητα σε αιθέρια έλαια, αρκεί να ποτίζεται πιο συχνά.

Το κύμινο καλλιεργείται στο Άργος και στα γύρω χωριά και σπέρνεται κάθε χρόνο Γενάρη ή Φλεβάρη, σε κατεβασιές ή σε δυνατές αμμούδες και ωριμάζει Μάιο – Ιούνιο. Δηλαδή ωριμάζει κάτι νωρίτερα από το γλυκάνισο που έχει όμοια καλλιέργεια. Με την διαφορά πως το κύμινο είναι ξερικό. Σπορά κύμινου
Το χωράφι που θα σπείρουμε το κύμινο δεν πρέπει να βγάζει πολλά χορτάρια, ούτε να το σκιάζουν δένδρα. Οργώνεται τρεις φορές βαθιά είσαι με μια πιθαμή και στο τρίτο όργωμα το σβαρνίζουμε καλά με σιδερόσβαρνα για να ισιώσει και να τριφτούνε καλά τα χώματα. Κατόπιν σπέρνουμε το κύμινο στα πεταχτά μαζί με ποταμίσια ψιλή άμμο και σκεπάζουμε ξέβαθα το σπόρο με ντόπια σβάρνα.

Το λάχανο είναι φυτό ψυχρής εποχής και η ιδανική θερμοκρασία για την ανάπτυξή του είναι 15-18 βαθμοί Κελσίου. Τα λάχανα φυτεύονται κυρίως σε ηλιοφανείς θέσεις την περίοδο του φθινοπώρου, αν και οι ημισκιερές θέσεις είναι χρήσιμες στις πρώιμες καλοκαιρινές φυτεύσεις που επικρατεί πολύ ζέστη. Το λάχανο μπορεί να αναπτυχθεί σε όλους τους τύπους των εδαφών, εκτός από τα πολύ όξινα εδάφη. Είναι σημαντικό το έδαφος να διαθέτει καλή στράγγιση για να απομακρύνεται το νερό που περισσεύει από το πότισμα και να εξασφαλίζεται καλός αερισμός των ριζών. Για τα πρώιμα λάχανα προτιμάμε αμμώδη, ελαφριά ζεστά εδάφη, ενώ για τα όψιμα προτιμώνται βαρύτερα και πιο γόνιμα εδάφη με καλή στράγγιση, πλούσια σε οργανική ουσία.

Τα μαρούλια φυτεύονται στον κήπο, σε γλάστρες ή ζαρντινιέρες στο μπαλκόνι, καθώς επίσης μπορεί να γίνει καλλιέργεια μαρουλιού σε θερμοκήπιο. Ως φυτό ψυχρής εποχής, το μαρούλι χρειάζεται δροσερό περιβάλλον και καλλιεργείται σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες μεταξύ 14-19°C. Γενικότερα προτιμά ηλιόλουστες θέσεις φύτευσης, αν και αναπτύσσεται ικανοποιητικά και σε ημισκιερές θέσεις. Σε υψηλές θερμοκρασίες προκαλείται πρόωρη έκπτυξη του ανθοφόρου βλαστού του μαρουλιού, ενώ σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και παγετό προκαλούνται εγκαύματα στο φύλλωμα. Ορισμένες ποικιλίες μαρουλιού είναι πιο ανθεκτικές στις σχετικά υψηλές θερμοκρασίες της άνοιξης και άλλες προσαρμόζονται καλύτερα στην παγωνιά του χειμώνα. Για τη φύτευση του μαρουλιού, το ιδανικό έδαφος είναι γόνιμο, δροσερό, με υψηλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία που να εξασφαλίζει καλή αποστράγγιση.

Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Artemisia dracunculus (Αρτεμισία η δρακόντια) . Η ονομασία «εστραγκόν» είναι γαλλικής προέλευσης ενώ στα αγγλικά αποδίδεται ως «τάραγκον». Υπάρχουν δύο ποικιλίες του βοτάνου, το ρωσικό και το γαλλικό. Το ρωσικό, με καταγωγή από την Σιβηρία, θεωρείται το αρχικό φυτό από το οποίο προήλθε η γαλλική ποικιλία. Το άρωμα του ρωσικού υστερεί σε οξύτητα σε σχέση με το γαλλικό που θεωρείται γενικά ανώτερο. Η γεύση του θυμίζει το γλυκάνισο λόγω της κοινής τους ουσίας της ανηθόλης που αυξάνει την όρεξη. Έχει πολλές εφαρμογές στη μαγειρική εμπλουτίζοντας γευστικά σάλτσες κρεατικών και ψαριών, βρασμένα λαχανικά, μαγιονέζες, πράσινες σαλάτες, ακόμα και παγωτά ή φρουτοσαλάτες. Προσθέστε το προς το τέλος στο φαγητό γιατί το παρατεταμένο μαγείρεμα του προσδίδει πικρή γεύση και χάνεται το άρωμά του. Το εστραγκόν δεν ταιριάζει με άλλα μυρωδικά με μόνη ίσως εξαίρεση το λεμόνι και τα μικρά κρεμμυδάκια. Είναι από τα καλύτερα αρωματικά ξυδιού και μουστάρδας. Τα φύλλα του περιέχουν ιώδιο, κάλιο και βιταμίνες Α και C.  

Η ματζουράνα είναι πολυετές αρωματικό και φαρμακευτικό φυτό, ξαδερφάκι της ρίγανης, που φυτρώνει σε ημιορεινά και ορεινά μέρη των χωρών της Μεσογείου. Με ανάπτυξη που φτάνει περίπου το μισό μέτρο, η ματζουράνα χαρακτηρίζεται από όρθιους βλαστούς, μικρά στρογγυλά φύλλα σταχτοπράσινου χρώματος και μικρά ασπρορόδινα άνθη που εμφανίζονται στις άκρες των βλαστών. Η ματζουράνα δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις ως προς το έδαφος, αρκεί το χώμα να έχει πολύ καλή αποστράγγιση. Προτιμά σχετικά ηλιαζόμενες θέσεις και είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στο κρύο. Η ματζουράνα θεωρείται ξηρική καλλιέργεια και αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες. Κατάλληλη εποχή για τη φύτευση της ματζουράνας είναι μέσα στην άνοιξη και στις αρχές του φθινοπώρου. Φυτεύουμε σε αποστάσεις 30-40 εκατοστών μεταξύ των φυτών, ενώ αν τη φυτέψουμε σε βραχόκηπο επιλέγουμε θέση κοντά σε ρίγανη και σε θυμάρι. Για φυτά ματζουράνας σε γλάστρα, φροντίζουμε να τα τοποθετούμε σε σημείο με δυτική ή βορεινή έκθεση και προμηθευόμαστε φυτόχωμα γενικής χρήσης ή πιο ειδικό για αρωματικά φυτά.