ΣΠΟΡΟΙ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ
Λάχανο Κινέζικο
Λάχανο ΚινέζικοΤο λάχανο είναι φυτό ψυχρής εποχής και η ιδανική θερμοκρασία για την ανάπτυξή του είναι 15-18 βαθμοί Κελσίου. Τα λάχανα φυτεύονται κυρίως σε ηλιοφανείς θέσεις την περίοδο του φθινοπώρου, αν και οι ημισκιερές θέσεις είναι χρήσιμες στις πρώιμες καλοκαιρινές φυτεύσεις που επικρατεί πολύ ζέστη. Το λάχανο μπορεί να αναπτυχθεί σε όλους τους τύπους των εδαφών, εκτός από τα πολύ όξινα εδάφη. Είναι σημαντικό το έδαφος να διαθέτει καλή στράγγιση για να απομακρύνεται το νερό που περισσεύει από το πότισμα και να εξασφαλίζεται καλός αερισμός των ριζών. Για τα πρώιμα λάχανα προτιμάμε αμμώδη, ελαφριά ζεστά εδάφη, ενώ για τα όψιμα προτιμώνται βαρύτερα και πιο γόνιμα εδάφη με καλή στράγγιση, πλούσια σε οργανική ουσία. 3. Πώς φυτεύουμε τα λάχανα και σε τι αποστάσεις; Μπορούμε να δημιουργήσουμε φυτά λάχανου από σπόρο για να διατηρήσουμε παραδοσιακές ποικιλίες ή να κρατάμε κάθε χρόνο τους δικούς μας σπόρους από τα φυτά. Η φύτευση σε σπορείο χρειάζεται 4-6 βδομάδες μέχρι τα νεαρά φυτά να είναι έτοιμα για τη μεταφύτευση στο χωράφι. Ιδανικές θερμοκρασίες για το φύτρωμα του σπόρου και την ανάπτυξη των φυτών είναι οι 15-20 βαθμοί Κελσίου. Εναλλακτικά, μπορούμε να προμηθευτούμε ετοιμα φυτά λάχανου από γεωπονικά καταστήματα και φυτώρια της περιοχής μας. Η μεταφύτευση του λάχανου γίνεται από τα μέσα Αυγούστου μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου ανάλογα με τις συνθήκες που καλλιεργούμε σε κάθε περιοχή.
Μελιτζάνα Φλάσκα
Μελιτζάνα ΦλάσκαΜελιτζάνα, το αγαπημένο κηπευτικό του καλοκαιριού! Η μελιτζάνα αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά της μεσογειακής κουζίνας που απολαμβάνουμε σε μοναδικές καλοκαιρινές συνταγές, από τον διάσημο στα πέρατα της γης μουσακά, μέχρι τα υπέροχα παπουτσάκια και το μικρασιάτικο ιμάμ μπαϊλντί. Η μελιτζάνα είναι ένα λαχανικό με υψηλή διατροφική αξία που περιέχει πλήθος αντιοξειδωτικών ουσιών και βιταμινών. Τρώγεται κυρίως ψητή, τηγανητή αλλά και μαγειρευτή. Αποφεύγουμε να τρώμε την μελιτζάνα ωμή, λόγω της πικρής γεύσης της, καθώς και της σολανίνης, μιας τοξικής ουσίας που περιέχει όταν συγκομίζεται πρόωρα. Η καλλιέργεια της μελιτζάνας αναπτύσσεται σε ύψος περίπου 80-90 εκατοστών και συνήθως δε χρειάζεται υποστύλωση. Τα φύλλα της μελιτζάνας διαθέτουν λεία πάνω επιφάνεια είναι λεία ενώ ή κάτω είναι σχετικά χνουδωτή. Φυτεύεται την άνοιξη και σχηματίζει χαρακτηριστικά μωβ λουλούδια που μας χαρίζουν τους καρπούς μέσα στο καλοκαίρι.
Υπάρχουν πολλές γνωστές ποικιλίες και υβρίδια μελιτζάνας για να καλλιεργήσουμε. Είναι σημαντικό να επιλέγουμε ποικιλίες μελιτζάνας από δικό μας σπόρο που διατηρούμε, ώστε να γνωρίζουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε ποικιλίας και πώς προσαρμόζεται στις συνθήκες της περιοχής μας. Από τις παραδοσιακές και ντόπιες ποικιλίες μελιτζάνας, ξεχωρίζουμε την ποικιλία μελιτζάνας Λαγκαδά με τους μακρόστενους μωβ καρπούς, τη μωβ φλάσκα μελιτζάνα που χρησιμοποιείται στα γεμιστά, καθώς και τη μελιτζάνα δάκρυ με το χαρακτηριστικό σχήμα. Ξεχωριστή και ιδιαίτερα δημοφιλής είναι επίσης η δίχρωμη τσακώνικη μελιτζάνα με τις άσπρες και μωβ ρίγες που δεν πικρίζει στη γεύση. Επίσης, η μελιτζάνα της Σαντορίνης, είναι πολύ χαρακτηριστική ποικιλία με εντυπωσιακούς λευκούς στρογγυλούς καρπούς και νόστιμη γλυκιά γεύση που δεν πικρίζει.
Η καλλιέργεια της μελιτζάνας αναπτύσσεται καλύτερα σε περιοχές με θερμό κλίμα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η μελιτζάνα χρειάζεται περισσότερη ζέστη από την καλλιέργεια της ντομάτας και την καλλιέργεια της πιπεριάς, καθώς επίσης πολύ πιο ευαίσθητη στις χαμηλές θερμοκρασίες και στην παγωνιά. Η φύτευση της μελιτζάνας γίνεται από τον Απρίλιο και μετά, την περίοδο που η θερμοκρασία έχει ανέβει αισθητά. Η μελιτζάνα αναπτύσσεται σε αφράτα γόνιμα εδάφη που διαθέτουν καλή αποστράγγιση για να απομακρύνεται το περιττό νερό. Κατά την προετοιμασία του εδάφους για καλλιέργεια και πριν τη φύτευση της μελιτζάνας, οργώνουμε τον κήπο και ενσωματώνουμε αρκετή οργανική ουσία μέσα στους λάκκους φύτευσης σε μορφή κομπόστ και χωνεμένης κοπριάς, καθώς και πλήρες βιολογικό λίπασμα.
Ραδίκι Ελληνικό
Ραδίκι ΕλληνικόΠοιες είναι οι πιο γνωστές ποικιλίες ραδικιού για να καλλιεργήσουμε; Υπάρχουν πολλά είδη και ποικιλίες ραδικιού για να επιλέξουμε και να καλλιεργήσουμε. Αρχικά, το άγριο ραδίκι με την πικρή γεύση και τα χαρακτηριστικά πράσινα οδοντωτα φύλλα που κοκκινίζουν στην βάση τους. Το σταμναγκάθι είναι επίσης μια ποικιλία άγριου ραδικιού. Κι ύστερα είναι το ήμερο ραδίκι με τα ορθωτά, πιο πλατιά φύλλα, πιο ανοιχτόχρωμα στη βάση και με λίγότερη πικρή γεύση. Επίσης, το ιταλικό ραδίκι με τα όρθια οδοντωτά φύλλα, την πικάντικη πικρή γεύση και τις πολλές συγκομιδές. Να μην ξεχάσουμε το ραντίτσιο, την ποικιλιά ραδικιού με τα βυσσινί φύλλα και τα λευκά νεύρα που κλείνουν όπως τα φύλλα του μαρουλιού. Το ραντίτσιο έχει έντονη πικάντικη γεύση όταν τρώγεται ωμό η οποία εξασθενεί με το ψήσιμο. Το ραδίκι είναι κηπευτικό που αγαπά το ψυχρό περιβάλλον και γι’ αυτό φυτεύεται την εποχή του φθινοπώρου που έχουμε χαμηλές θερμοκρασίες, υγρασία και λίγες ώρες ημερήσιας ηλιοφάνειας. Άλλωστε σε υψηλές θερμοκρασίες, το ραδίκι ανθίζει πρόωρα και είναι ακατάλληλο για κατανάλωση. Φυτεύουμε τα ραδίκια σε ηλιόλουστα ή ημισκιερά μέρη και προτιμούμε εδάφη πλούσια, γόνιμα και δροσερά που να εξασφαλίζουν καλή αποστράγγιση. Αν φυτεύουμε στο έδαφος, ενσωματώνουμε οργανική ουσία με τη μορφή κομπόστ και χωνεμένης κοπριάς για καλύτερη ανάπτυξη του ραδικιού. Για να το φυτέψουμε σε γλάστρα, χρησιμοποιούμε φυτόχωμα ειδικό για κηπευτικά, πλούσιο σε οργανική ουσία και θρεπτικά συστατικά και τοποθετούμε τη γλάστρα σε μπαλκόνι με δυτική ή ανατολική έκθεση για να ευδοκιμήσει η καλλιέργεια του ραδικιού.
Στέβια
ΣτέβιαΗ στέβια είναι πολυετές φυτό, γνωστό και ως μελόφυλλο ή γλυκό φύλλο της Παραγουάης. Η στέβια περιέχει μια ουσία, την στεβιόλη, που έχει υψηλή γλυκαντική δύναμη, γι’ αυτό χρησιμοποιείται ως γλυκαντική ουσία αντί της ζάχαρης. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε στέβια σε γλάστρα ή στον κήπο και να συγκομίσουμε τα φύλλα της για να γλυκάνουμε τον καφέ, το τσάι μας ή για να τα χρησιμοποιήσουμε σε διάφορα σπιτικά γλυκά.
Γλιστρίδα
ΓλιστρίδαΗ γλυστρίδα, γνωστή και ως αντράκλα, είναι μονοετές, αυτοφυές, πολύκλαδο φυτό της Μεσογείου με χαρακτηριστικούς λείους και σαρκώδεις βλαστούς. Η γλυστρίδα φυτρώνει στα καλλιεργούμενα χωράφια και ιδιαίτερα στους λαχανόκηπους που ποτίζονται στα τέλη της άνοιξης και φέρει μικρά κίτρινα άνθη. Αν και πολλές φορές θεωρείται ανεπιθύμητο χόρτο (ζιζάνιο) στον κήπο, η γλυστρίδα τρώγεται, είναι ιδιαίτερα νόστιμη και έχει υψηλή διατροφική αξία.
Σχινόπρασσο
ΣχινόπρασσοΤο σχοινόπρασσο ευδοκιμεί σε γόνιμα εδάφη, πλούσια σε οργανική ουσία και με πολύ καλή αποστράγγιση. Αναζητά δροσερό περιβάλλον, είναι ανθεκτικό στο κρύο και σε ηλιόλουστες θέσεις παρουσιάζει καλύτερη ανάπτυξη και παραγωγή, η υπερβολική υγρασία ωστόσο μπροεί να του προκαλέσει σαπίσματα στη ρίζα. Το σχοινοπρασο πολλαπλασιάζεται με σπόρο. Μπορούμε να φυτέψουμε το σχοινόπρασο απευθείας με σπορά στο χωράφι αρκεί όταν φτάσει σε ανάπτυξη 10-15 εκατοστών να τα αραιώσουμε σε αποστάσεις 20-30 εκατοστά. Αν προμηθευτούμε έτοιμα φυτά από φυτώριο, τα φυτεύουμε σε κατάλληλες αποστάσεις φύτευσης 30-40 εκατοστών μεταξύ των φυτών και 50-60 εκατοστών μεταξύ των γραμμών. Για να φυτέψουμε το σχοινόπρασο στο μπαλκόνι, επιλέγουμε γλάστρα με διάμετρο 30 εκατοστών και προσθέτουμε φυτόχωμα γενικής χρήσης, εμπλουτισμένο σε θρεπτικά συστατικά, που να εξασφαλίζει καλή αποστράγγιση.