Το καρπούζι αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή και δροσιστικά φρούτα με μοναδική γλυκιά γεύση που απολαμβάνουμε σε φέτες, σε φρουτοσαλάτες, σε δροσιστικούς χυμούς, ενώ σε κάποιες περιοχές το φτιάχνουν και γλυκό του κουταλιού. Ο καρπός της καρπουζιάς εξωτερικά είναι λείος, με χρώμα ανοικτό ή σκούρο πράσινο, με σκληρό φλοιό ενώ πολλές ποικιλίες διαθέτουν χαρακτηριστικές ραβδώσεις. Εσωτερικά, το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα των καρπών του καρπουζιού οφείλεται στο λυκοπένιο, μία αντιοξειδωτική ουσία που βρίσκεται επίσης στις ντομάτες και τα γκρέιπφρουτ. Το καρπούζι είναι ετήσια καλλιέργεια που φυτεύεται στις αρχές της άνοιξης ή στις αρχές του καλοκαιριού και θεωρείται απαιτητική καλλιέργεια για κάποιον αρχάριο καλλιεργητή. Έχει σημαντικές απαιτήσεις σε νερό και λίπανση, και χρειάζεται αρκετή εμπειρία για να μας δώσει πλούσια ποιοτική παραγωγή. υτεύουμε στα τέλη της άνοιξης, τα νεαρά φυτά καρπουζιού που έχουμε δημιουργήσει σε σπορείο από τις αρχές της άνοιξης ή προμηθευόμαστε έτοιμα φυτά από φυτώρια. Το καρπούζι, όπως άλλωστε και το πεπόνι, αναπτύσσεται και καρποφορεί σε ζεστές περιόδους. Αν θέλουμε να φυτέψουμε καρπούζι πιο όψιμα, αρχές καλοκαιριού, μπορούμε να φυτεύσουμε απευθείας στο έδαφος τον σπόρο καρπουζιού. Με την απευθείας φύτευση στο χωράφι, το φυτό καρπουζιάς εμφανίζει καλύτερη ριζοβολία και δίνει καλύτερη παραγωγή καρπών. 

H λόλα είναι φυτό ψυχρής εποχής που αναπτύσσεται καλύτερα σε συνθήκες χαμηλής θερμοκρασίας. Ιδανική θερμοκρασία ανάπτυξης είναι 14-19°C, ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν την πρόωρη έκπτυξη του ανθοφόρου βλαστού. Όταν φυτεύεται φθινόπωρο, χειμώνα και άνοιξη αναζητούμε ηλιοφανή θέση στο μπαλκόνι, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες πιο σκιερή. Επίσης, επιλέγουμε σχετικά προφυλαγμένη θέση από τους δυνατούς βοριάδες του χειμώνα. Πρέπει να επισημάνουμε ότι η λόλα είναι λιγότερο ανεκτική στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες από τα κλασικά μαρούλια, ποικιλίας romana. καλλιέργεια του μαρουλιού λόλας μπορεί να συνδιαστεί με φράουλα, αγγούρι, κρεμμύδι, σκόρδο, ραπάνι και τομάτα και έτσι να προκύψουν πολύ αποδοτικές συγκαλλιέργειες. Για παράδειγμα, ανάμεσα από τα μαρούλια λόλας που φυτεύονται ανά 30 εκατοστά, μπορούμε να φυτέψουμε κοκάρι κρεμμυδιού ή σκελίδες σκόρδου για να συμπληρώνουμε με φρέσκο κρεμμυδάκι και σκορδάκι τη σαλάτα μας.

Δυόσμος, ένα βότανο με μοναδικό άρωμα και πολλές χρήσεις! O δυόσμος είναι το πιο δημοφιλές αρωματικό φυτό της Μεσογείου μαζί με τον βασιλικό και τον συναντάμε σχεδόν σε κάθε κήπο, αυλή και μπαλκόνι των ελληνικών σπιτιών. Το φυτό του δυόσμου είναι πολυετές και αειθαλές με τετράγωνους βλαστούς, πολύ αρωματικά φύλλα και άνθη. Ο δυόσμος είναι ένα είδος μέντας που χρησιμοποιείται, κυρίως, για αρωματισμό σε φαγητά και ποτά, καθώς και ως θεραπευτικό βότανο για τόνωση και για το στομάχι. Στον κήπο μπορεί να φυτευτεί σε συστάδες και ως μεμονωμένο φυτό, καθώς επίσης αποτελεί εξαιρετική επιλογή φυτού για βραχόκηπο μαζί με άλλα αρωματικά φυτά. Ο δυόσμος δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε έδαφος, αρκεί να εξασφαλίζει συνεχή υγρασία και καλή αποστράγγιση. H ενσωμάτωση κόμποστ και καλοχωνεμένης κοπριάς κατά τη μεταφύτευση του δυόσμου στο έδαφος συντελεί στην καλύτερη ανάπτυξη του. Ο δυόσμος ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες περιοχές, όπου τα φύλλα του δίνουν υψηλή περιεκτικότητα σε αιθέρια έλαια, αρκεί να ποτίζεται πιο συχνά.

Τα κρεμμύδια προτιμούν ελαφρύ αμμώδες χώμα με καλή αποστράγγιση για να αναπτυχθούν καλύτερα και να σχηματίσουν μεγαλύτερο βολβό. Η σωστή προετοιμασία του εδάφους είναι ιδιαίτερα σημαντική πριν ξεκινήσουμε την καλλιέργεια. Πριν τη φύτευση του κρεμμυδιού είναι σημαντικό να ενσωματώνουμε στο έδαφος οργανική ουσία και υλικά βελτίωσης του εδάφους όπως η χωνεμένη κοπριά και το κομπόστ. Κατά την φύτευση των βολβών του κρεμμυδιού, μπορούμε να προσθέσουμε πλήρες βιολογικό λίπασμα για ενδυνάμωση της καλλιέργειας, ειδικά αν το χωράφι μας καλλιεργείται κάθε χρόνο και έχει ανάγκη από θρεπτικά συστατικά. 4. Ποια εποχή φυτεύονται τα κρεμμύδια και σε τι αποστάσεις; Το χλωρό φρέσκο κρεμμυδάκι μπορεί να φυτευτεί σχεδόν όλο το χρόνο στον κήπο μας, ενώ αν προτιμάμε το ξερό κρεμμύδι φυτεύουμε την περίοδο Μαρτίου-Απριλίου. Η φύτευση του κοκκαριού μπορεί να γίνει τόσο σε γραμμές όσο και στα πεταχτά. Για τη γραμμική φύτευση του κρεμμυδιού ανοίγονται αβαθή αυλάκια σε αποστάσεις φύτευσης μεταξύ των γραμμών φύτευσης γύρω στα 30 εκατοστά. Οι μικροί βολβοί του κρεμμυδιού φυτεύονται σε αποστάσεις μεταξύ τους περίπου 10 εκατοστών για το ξερό κρεμμύδι και 5-7 εκατοστών για το χλωρό κρεμμυδάκι. Το βάθος φύτευσης του κρεμμυδιού μέσα στο χώμα πρέπει να είναι μεταξύ 0,5–1 εκατοστού, ίσα -ίσα δηλαδή να καλύπτεται από το χώμα το πάνω μυτερό μέρος του βολβού. Αξίζει να αναφέρουμε πως το κρεμμύδι μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική συγκαλλιέργεια και να καλλιεργηθεί στον λαχανόκηπο μας παρέα με ντομάτες, αγγούρια, φράουλες, μαρούλια, κολοκυθιές, παντζάρια και καρότα.

Το κύμινο καλλιεργείται στο Άργος και στα γύρω χωριά και σπέρνεται κάθε χρόνο Γενάρη ή Φλεβάρη, σε κατεβασιές ή σε δυνατές αμμούδες και ωριμάζει Μάιο – Ιούνιο. Δηλαδή ωριμάζει κάτι νωρίτερα από το γλυκάνισο που έχει όμοια καλλιέργεια. Με την διαφορά πως το κύμινο είναι ξερικό. Σπορά κύμινου
Το χωράφι που θα σπείρουμε το κύμινο δεν πρέπει να βγάζει πολλά χορτάρια, ούτε να το σκιάζουν δένδρα. Οργώνεται τρεις φορές βαθιά είσαι με μια πιθαμή και στο τρίτο όργωμα το σβαρνίζουμε καλά με σιδερόσβαρνα για να ισιώσει και να τριφτούνε καλά τα χώματα. Κατόπιν σπέρνουμε το κύμινο στα πεταχτά μαζί με ποταμίσια ψιλή άμμο και σκεπάζουμε ξέβαθα το σπόρο με ντόπια σβάρνα.

Το κάρδαμο είναι φυτό μονοετές, της οικογένειας των σταυρανθών. Καλλιεργείται πολύ εύκολα, αναπτύσσεται γρήγορα και αντέχει στις καιρικές δυσμένειες. Έχει φύλλα άφθονα με πολλές σχισμές συγκεντρωμένα σε ροζέτες. Το στέλεχος παρουσιάζεται κάπως ενωρίς και διακλαδίζεται, κάνει δε άνθη λευκά και σπόρους κοκκινωπούς.

Η καλλιέργεια του κάρδαμου γίνεται αποκλειστικώς για τα φύλλα του, τα οποία έχουν γεύση ελαφρώς καυστική και διεγερτική της ορέξεως, χρησιμοποιούμενα για αυτό ως είδος αρτύματος πρώτης τάξεως.

Ο τρόπος της καλλιέργειας του κάρδαμου είναι απλούστατος. Ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη. Σπέρνεται σχεδόν καθ’ όλο το έτος- μόνο κατά το καλοκαίρι πρέπει η σπορά να γίνεται υπό σκιά, για να μη σποριάζουν γρήγορα Για αυτό, για να υπάρχει μια συνεχής συγκομιδή η σπορά πρέπει να γίνεται κλιμακωτά, κάθε 10 — 15 ημέρες.