Το κύμινο καλλιεργείται στο Άργος και στα γύρω χωριά και σπέρνεται κάθε χρόνο Γενάρη ή Φλεβάρη, σε κατεβασιές ή σε δυνατές αμμούδες και ωριμάζει Μάιο – Ιούνιο. Δηλαδή ωριμάζει κάτι νωρίτερα από το γλυκάνισο που έχει όμοια καλλιέργεια. Με την διαφορά πως το κύμινο είναι ξερικό. Σπορά κύμινου
Το χωράφι που θα σπείρουμε το κύμινο δεν πρέπει να βγάζει πολλά χορτάρια, ούτε να το σκιάζουν δένδρα. Οργώνεται τρεις φορές βαθιά είσαι με μια πιθαμή και στο τρίτο όργωμα το σβαρνίζουμε καλά με σιδερόσβαρνα για να ισιώσει και να τριφτούνε καλά τα χώματα. Κατόπιν σπέρνουμε το κύμινο στα πεταχτά μαζί με ποταμίσια ψιλή άμμο και σκεπάζουμε ξέβαθα το σπόρο με ντόπια σβάρνα.

Η βαλεριάνα (Valeriana officinalis, Caprifoliaceae) είναι πολυετές ανθοφόρο φυτό και ανήκει στην ομώνυμη οικογένεια Valerianaceae. Για εμπορική εκμετάλλευση το φυτό καλλιεργείται ως ετήσιο.Η βαλεριάνα είναι ένα φυτό που η χρήση του μας είναι γνωστή από τους αρχαίους Έλληνες. Στη συνέχεια, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τη βαλεριάνα ως θεραπεία για τα πεπτικά προβλήματα που παρουσίαζαν, καθώς και για τις κράμπες και για την αντιμετώπιση της δυσφορίας του ουροποιητικού συστήματος.  Η βαλεριάνα (Valeriana officinalis, Caprifoliaceae) είναι πολυετές ανθοφόρο φυτό και ανήκει στην ομώνυμη οικογένεια Valerianaceae.

Καρότο, ένα από τα πιο νόστιμα και θρεπτικά λαχανικά που φυτεύουμε την εποχή της άνοιξης και του φθινοπώρου. Διάσημο για τη γλυκιά, τραγανή και αρωματική γεύση της σαρκώδους ρίζα του, το καρότο αποτελεί αγαπημένη τροφή για μικρούς και μεγάλους. Αναπτύσσεται μέσα στο έδαφος με τα φύλλα του να προεξέχουν πάνω από το χώμα, όπως συμβαίνει και με το παντζάρι, το ραπάνι, το κρεμμύδι και το σκόρδο. Το καρότο τρώγεται φρέσκο σε χειμωνιάτικες σαλάτες μαζί με λάχανο και μαρούλι, αλλά και μαγειρεμένο σε διάφορες συνταγές, όπως στην παραδοσιακή φασολάδα. Μπορούμε να φτιάξουμε και κέικ καρότου, χάρη στη γλυκιά γεύση του. Τα καρότα θέλουν σχετικά δροσερές συνθήκες για να αναπτυχθούν και να έχουν καλή απόδοση, καθώς και αρκετή ηλιοφάνεια. Ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας για την καλλιέργεια του καρότου είναι μεταξύ 16-18°C. Η καλλιέργεια του καρότου παρουσιάζει σχετική ανθεκτικότητα στον παγετό του χειμώνα, ενώ σε υψηλές θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 25°C η ανάπτυξη της ρίζα του καρότου σταματά, ξυλοποιείται και ξεθωριάζει το χρώμα του.

Τα μαρούλια φυτεύονται στον κήπο, σε γλάστρες ή ζαρντινιέρες στο μπαλκόνι, καθώς επίσης μπορεί να γίνει καλλιέργεια μαρουλιού σε θερμοκήπιο. Ως φυτό ψυχρής εποχής, το μαρούλι χρειάζεται δροσερό περιβάλλον και καλλιεργείται σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες μεταξύ 14-19°C. Γενικότερα προτιμά ηλιόλουστες θέσεις φύτευσης, αν και αναπτύσσεται ικανοποιητικά και σε ημισκιερές θέσεις. Σε υψηλές θερμοκρασίες προκαλείται πρόωρη έκπτυξη του ανθοφόρου βλαστού του μαρουλιού, ενώ σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και παγετό προκαλούνται εγκαύματα στο φύλλωμα. Ορισμένες ποικιλίες μαρουλιού είναι πιο ανθεκτικές στις σχετικά υψηλές θερμοκρασίες της άνοιξης και άλλες προσαρμόζονται καλύτερα στην παγωνιά του χειμώνα. Για τη φύτευση του μαρουλιού, το ιδανικό έδαφος είναι γόνιμο, δροσερό, με υψηλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία που να εξασφαλίζει καλή αποστράγγιση.

Ο ζωχός έχει επιστημονική ονομασία Sonchus oleraceus. Ο ζοχός είναι σε άνθιση  από τον Ιούνιο έως και τον Αύγουστο. Οι σπόροι του ωριμάζουν από τον Ιούλιο ως το Σεπτέμβριο. Τα άνθη του είναι ερμαφρόδιτα (έχει τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από τις μέλισσες. Τα φύλλα του φυτού μοιάζουν πολύ μ’αυτά χόρτων της ίδιας οικογένειας, μακρόστενα, λεία, οδοντωτά, σχισμένα εναλλάξ σε λοβούς πτεροειδώς και με πλατύ, χυμώδη μίσχο που στη βάση πλαταίνει υπερβολικά σχεδόν αγκαλιάζοντας το βλαστό, και φέρει πλευρικά μεμβρανώδεις προεκτάσεις, χαρακτηριστικό πολλών ποωδών φυτών, μάλλον για την αύξηση της φωτοσυνθετικής επιφάνειας.