Το κύμινο καλλιεργείται στο Άργος και στα γύρω χωριά και σπέρνεται κάθε χρόνο Γενάρη ή Φλεβάρη, σε κατεβασιές ή σε δυνατές αμμούδες και ωριμάζει Μάιο – Ιούνιο. Δηλαδή ωριμάζει κάτι νωρίτερα από το γλυκάνισο που έχει όμοια καλλιέργεια. Με την διαφορά πως το κύμινο είναι ξερικό. Σπορά κύμινου
Το χωράφι που θα σπείρουμε το κύμινο δεν πρέπει να βγάζει πολλά χορτάρια, ούτε να το σκιάζουν δένδρα. Οργώνεται τρεις φορές βαθιά είσαι με μια πιθαμή και στο τρίτο όργωμα το σβαρνίζουμε καλά με σιδερόσβαρνα για να ισιώσει και να τριφτούνε καλά τα χώματα. Κατόπιν σπέρνουμε το κύμινο στα πεταχτά μαζί με ποταμίσια ψιλή άμμο και σκεπάζουμε ξέβαθα το σπόρο με ντόπια σβάρνα.

Κολοκύθι, ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο νόστιμα λαχανικά που φυτεύουμε την ανοιξιάτικη περίοδο και συγκομίζουμε μέσα στο καλοκαίρι. Η καλλιέργεια του κολοκυθιού ανήκει στην ίδια οικογένεια φυτών με το αγγούρι, το πεπόνι και το καρπούζι με τα οποία μοιράζεται παρόμοια χαρακτηριστικά. Τα κολοκύθια τρώγονται βραστά, ψητά και τηγανητά και αποτελούν βασικό συστατικό για πολλές αγαπημένες συνταγές καλοκαιρινών φαγητών όπως η κολοκυθόπιτα, το μπριάμ και τα γεμιστά. Διαθέτουν σημαντική θρεπτική αξία, λίγες θερμίδες και υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, βιταμίνες κάλιο και ασβέστιο. Η καλλιέργεια του κολοκυθιού θεωρείται αρκετά εύκολη. Την προτείνουμε ανεπιφύλακτα σε πρωτάρηδες καλλιεργητές, καθώς δίνει πλούσια παραγωγή και αρκετά γρήγορα. Ακόμη κι αν δε διαθέτουμε κήπο, μπορούμε να φυτέψουμε κολοκύθια σε γλάστρα στο μπαλκόνι. Ας δούμε αναλυτικά, τι φροντίδα χρειάζεται η καλλιέργεια της κολοκυθιάς για να απολαμβάνουμε τα πιο νόστιμα κολοκύθια από τον κήπο μας. Η πρώιμη φύτευση της κολοκυθιάς γίνεται στην αρχή της άνοιξης με έτοιμα φυτά που έχουμε προμηθευτεί από φυτώριο ή που ετοιμάζουμε μόνοι μας στα τέλη του χειμώνα σε ειδικό σπορείο. Αν θέλουμε να καλλιεργήσουμε κολοκύθια στα τέλη της άνοιξης, μπορούμε να φυτέψουμε τον σπόρο του κολοκυθιού απευθείας στο έδαφος, καθώς την περίοδο αυτή η θερμοκρασία του εδάφους είναι κατάλληλη για να φυτρώσει ο σπόρος. 

Το λάχανο είναι φυτό ψυχρής εποχής και η ιδανική θερμοκρασία για την ανάπτυξή του είναι 15-18 βαθμοί Κελσίου. Τα λάχανα φυτεύονται κυρίως σε ηλιοφανείς θέσεις την περίοδο του φθινοπώρου, αν και οι ημισκιερές θέσεις είναι χρήσιμες στις πρώιμες καλοκαιρινές φυτεύσεις που επικρατεί πολύ ζέστη. Το λάχανο μπορεί να αναπτυχθεί σε όλους τους τύπους των εδαφών, εκτός από τα πολύ όξινα εδάφη. Είναι σημαντικό το έδαφος να διαθέτει καλή στράγγιση για να απομακρύνεται το νερό που περισσεύει από το πότισμα και να εξασφαλίζεται καλός αερισμός των ριζών. Για τα πρώιμα λάχανα προτιμάμε αμμώδη, ελαφριά ζεστά εδάφη, ενώ για τα όψιμα προτιμώνται βαρύτερα και πιο γόνιμα εδάφη με καλή στράγγιση, πλούσια σε οργανική ουσία.

Η ματζουράνα είναι πολυετές αρωματικό και φαρμακευτικό φυτό, ξαδερφάκι της ρίγανης, που φυτρώνει σε ημιορεινά και ορεινά μέρη των χωρών της Μεσογείου. Με ανάπτυξη που φτάνει περίπου το μισό μέτρο, η ματζουράνα χαρακτηρίζεται από όρθιους βλαστούς, μικρά στρογγυλά φύλλα σταχτοπράσινου χρώματος και μικρά ασπρορόδινα άνθη που εμφανίζονται στις άκρες των βλαστών. Η ματζουράνα δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις ως προς το έδαφος, αρκεί το χώμα να έχει πολύ καλή αποστράγγιση. Προτιμά σχετικά ηλιαζόμενες θέσεις και είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στο κρύο. Η ματζουράνα θεωρείται ξηρική καλλιέργεια και αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες. Κατάλληλη εποχή για τη φύτευση της ματζουράνας είναι μέσα στην άνοιξη και στις αρχές του φθινοπώρου. Φυτεύουμε σε αποστάσεις 30-40 εκατοστών μεταξύ των φυτών, ενώ αν τη φυτέψουμε σε βραχόκηπο επιλέγουμε θέση κοντά σε ρίγανη και σε θυμάρι. Για φυτά ματζουράνας σε γλάστρα, φροντίζουμε να τα τοποθετούμε σε σημείο με δυτική ή βορεινή έκθεση και προμηθευόμαστε φυτόχωμα γενικής χρήσης ή πιο ειδικό για αρωματικά φυτά. 

Τα αντίδια έχουν μία ιδιαίτερη και ήπια πικρή γεύση, καθώς επίσης διαθέτουν και υψηλή διατροφική αξία. Όπως τα περισσότερα φυλλώδη λαχανικά, είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, σε βιταμίνες και σε αντιοξειδωτικά. Επιπλέον, τα αντίδια περιέχουν αρκετά μέταλλα όπως κάλιο, σίδηρο, ασβέστιο και μαγνήσιο.Είναι φυτό εύκρατων κλιμάτων και δεν ανέχεται καλά τις παρατεινόμενες θερμές και ξηρές περιόδους. Αντέχει αρκετά τις σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα κατά τις οποίες θα δώσει και καλύτερης ποιότητας τελικό προϊόν, (μεγαλύτερο ποσοστό εσωτερικών, λευκών φύλλων).Τα εδάφη στα οποία μπορεί να καλλιεργηθεί είναι ποικίλα, αλλά προτιμάει τα μέσης σύστασης ή κάπως ελαφρά και ποτιστικά, αποστραγγιζόμενα και πλούσια σε οργανική ουσία.

Η βαλεριάνα (Valeriana officinalis, Caprifoliaceae) είναι πολυετές ανθοφόρο φυτό και ανήκει στην ομώνυμη οικογένεια Valerianaceae. Για εμπορική εκμετάλλευση το φυτό καλλιεργείται ως ετήσιο.Η βαλεριάνα είναι ένα φυτό που η χρήση του μας είναι γνωστή από τους αρχαίους Έλληνες. Στη συνέχεια, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τη βαλεριάνα ως θεραπεία για τα πεπτικά προβλήματα που παρουσίαζαν, καθώς και για τις κράμπες και για την αντιμετώπιση της δυσφορίας του ουροποιητικού συστήματος.  Η βαλεριάνα (Valeriana officinalis, Caprifoliaceae) είναι πολυετές ανθοφόρο φυτό και ανήκει στην ομώνυμη οικογένεια Valerianaceae.