Η δάφνη είναι αειθαλής θάμνος με βαθυπράσινα, δερματώδη αρωματικά φύλλα που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική για να νοστιμίζουν τα φαγητά. Η δάφνη φυτρώνει μόνη της στην ελληνικη ύπαιθρο αλλά μπορούμε να την φυτέψουμε στον κήπο ή σε γλάστρα στο μπαλκόνι. Διαθέτει άσπρα ή κιτρινοπράσινα άνθη που εμφανίζονται από τον Απρίλιο έως τον Μάιο και δίνει χαρακτηριστικούς καρπούς μαύρου χρώματος, με ωοειδές σχήμα και μέγεθος μικρής ελιάς. Κατά την αρχαιότητα, η δάφνη ήταν ιερό δέντρο, αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα και συμβόλιζε την υπεροχή γι’ αυτό άλλωστε στεφάνωναν με κλαδιά δάφνης τους νικητές των αθλητικών αγώνων. Άλλωστε, και η Πυθία, η ιέρεια του μαντείου των Δελφών μασούσε φύλλα δάφνης και έδινε τους περίφημους χρησμούς της.

Ο μαϊντανός είναι από τα πιο αγαπημένα μυρωδικά που καλλιεργούμε στον κήπο αλλά και σε γλάστρα στο μπαλκόνι μας. Ξεχωρίζει για τα υπέροχα αρωματικά του φύλλα που τα κόβουμε φρέσκα για να τα χρησιμοποιήσουμε στις σαλάτες, σε πίτες αλλά και σε ξεχωριστές συνταγές μαγειρικής. Αν και είναι διετές λαχανικό, ο μαιντανός συνήθως καλλιεργείται σαν ετήσιο φυτό. Ο μαιντανός διαθέτει υψηλή διατροφική αξία, καθώς έχει υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ουσίες και βιταμίνες. μαϊντανός θέλει γόνιμο έδαφος με καλή αποστράγγιση και πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, γι’ αυτό εμπλουτίζουμε το χώμα που έχουμε με κομπόστ, κοπριά και βιολογικό λίπασμα για να βελτιώσουμε τη γονιμότητά του. Ο μαϊντανός προτιμά δροσερό καιρό, σε ηλιόλουστες θέσεις με θερμοκρασίες 10-20°C. Kατά την περίοδο του καλοκαιριού θα πρέπει να εξασφαλίσουμε ημισκιερές θέσεις για τον μαϊντανό, προκειμένου να έχει καλύτερη ανάπτυξη και να μην εκπτύξει προώρα ανθοφόρους βλαστούς. 

Tο δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis) είναι ένα ξυλώδες αρωματικό φυτό που μπορεί να ζήσει για 15-20 χρόνια. Είναι ένας αειθαλής θάμνος με μέσο ύψος 1,2 μέτρα. Το δεντρολίβανο έχει λουλούδια λευκού, πορφυρού ή μπλε χρώματος και αρωματικά, δερματώδη φύλλα, τα οποία μοιάζουν με βελόνες πεύκου. Είναι μέλος της οικογένειας Lamiaceae, η οποία περιλαμβάνει πολλά άλλα βότανα (βασιλικό, λεβάντα, φασκόμηλο). Το δενδρολίβανο είναι μελισσοτροφικό φυτό και προσελκύει έντονα τις μέλισσες. Το δενδρολίβανο χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα για να ενισχύσει τη μνήμη. Είναι ένα φυτό που προέρχεται από την περιοχή της Μεσογείου, αλλά καλλιεργείται σε περισσότερες από 80 χώρες για οικιακή ή επαγγελματική χρήση. Πολλαπλασιάζεται με σπόρους ή μοσχεύματα κατά την άνοιξη και προτιμά θερμό και μέτρια ξηρό κλίμα.

Πριν φυτέψετε τους σπόρους κολοκύθας, θα πρέπει να τους αφήσετε να φουσκώσουν σε ζεστό νερό όλη νύχτα. Για την καλλιέργεια, χρειάζεστε ένα δοχείο με διάμετρο 10 cm έως 12 εκατοστών. Δύο σπόροι κολοκύθας φυτεύονται ανά δοχείο. Για να γίνει αυτό, το δοχείο γεμίζεται με χώμα με πλάτος ένα δάκτυλο κάτω από το χείλος. Αυτό προσφέρει καθαρό πότισμα έτσι ώστε να μην πετάγεται το νερό όταν ποτίζετε.
Με το μυτερό άκρο προς τα κάτω, οι σπόροι πιέζονται περίπου δύο εκατοστά βαθιά στο χώμα. Στη συνέχεια, το δοχείο τοποθετείται πάνω στο περβάζι του παραθύρου και οι πρώτοι βλαστοί θα αρχίσουν να εμφανίζονται μετά από λίγες μόνο ημέρες. Η βέλτιστη θερμοκρασία για τη βλάστηση των φυτών κολοκύθας είναι 20°C έως 25°C. Για να αναπτυχθούν σωστά, είναι σημαντικό τα νεαρά φυτά να βρίσκονται σε περιβάλλον με σταθερή ζεστασιά και αρκετό φως. Μόλις τα πρώτα αληθινά φύλλα εμφανίζονται μετά τα φύλλα βλάστησης, και αυτά έχουν αναπτυχθεί μέχρι την άκρη του δοχείου, το ασθενέστερο από τα δύο σπορόφυτα κόβεται. Μόνο το ισχυρότερη φυτό αφήνεται να αναπτυχθεί, έτσι ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί έξω στον κήπο αργότερα. Αλλά βεβαίως, και τα δύο σπορόφυτα μπορούν να παραμείνουν στο δοχείο για να φυτευθούν έξω αργότερα.

Το κύμινο καλλιεργείται στο Άργος και στα γύρω χωριά και σπέρνεται κάθε χρόνο Γενάρη ή Φλεβάρη, σε κατεβασιές ή σε δυνατές αμμούδες και ωριμάζει Μάιο – Ιούνιο. Δηλαδή ωριμάζει κάτι νωρίτερα από το γλυκάνισο που έχει όμοια καλλιέργεια. Με την διαφορά πως το κύμινο είναι ξερικό. Σπορά κύμινου
Το χωράφι που θα σπείρουμε το κύμινο δεν πρέπει να βγάζει πολλά χορτάρια, ούτε να το σκιάζουν δένδρα. Οργώνεται τρεις φορές βαθιά είσαι με μια πιθαμή και στο τρίτο όργωμα το σβαρνίζουμε καλά με σιδερόσβαρνα για να ισιώσει και να τριφτούνε καλά τα χώματα. Κατόπιν σπέρνουμε το κύμινο στα πεταχτά μαζί με ποταμίσια ψιλή άμμο και σκεπάζουμε ξέβαθα το σπόρο με ντόπια σβάρνα.

Τα μαρούλια φυτεύονται στον κήπο, σε γλάστρες ή ζαρντινιέρες στο μπαλκόνι, καθώς επίσης μπορεί να γίνει καλλιέργεια μαρουλιού σε θερμοκήπιο. Ως φυτό ψυχρής εποχής, το μαρούλι χρειάζεται δροσερό περιβάλλον και καλλιεργείται σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες μεταξύ 14-19°C. Γενικότερα προτιμά ηλιόλουστες θέσεις φύτευσης, αν και αναπτύσσεται ικανοποιητικά και σε ημισκιερές θέσεις. Σε υψηλές θερμοκρασίες προκαλείται πρόωρη έκπτυξη του ανθοφόρου βλαστού του μαρουλιού, ενώ σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και παγετό προκαλούνται εγκαύματα στο φύλλωμα. Ορισμένες ποικιλίες μαρουλιού είναι πιο ανθεκτικές στις σχετικά υψηλές θερμοκρασίες της άνοιξης και άλλες προσαρμόζονται καλύτερα στην παγωνιά του χειμώνα. Για τη φύτευση του μαρουλιού, το ιδανικό έδαφος είναι γόνιμο, δροσερό, με υψηλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία που να εξασφαλίζει καλή αποστράγγιση.