Η ματζουράνα είναι πολυετές αρωματικό και φαρμακευτικό φυτό, ξαδερφάκι της ρίγανης, που φυτρώνει σε ημιορεινά και ορεινά μέρη των χωρών της Μεσογείου. Με ανάπτυξη που φτάνει περίπου το μισό μέτρο, η ματζουράνα χαρακτηρίζεται από όρθιους βλαστούς, μικρά στρογγυλά φύλλα σταχτοπράσινου χρώματος και μικρά ασπρορόδινα άνθη που εμφανίζονται στις άκρες των βλαστών. Η ματζουράνα δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις ως προς το έδαφος, αρκεί το χώμα να έχει πολύ καλή αποστράγγιση. Προτιμά σχετικά ηλιαζόμενες θέσεις και είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στο κρύο. Η ματζουράνα θεωρείται ξηρική καλλιέργεια και αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες. Κατάλληλη εποχή για τη φύτευση της ματζουράνας είναι μέσα στην άνοιξη και στις αρχές του φθινοπώρου. Φυτεύουμε σε αποστάσεις 30-40 εκατοστών μεταξύ των φυτών, ενώ αν τη φυτέψουμε σε βραχόκηπο επιλέγουμε θέση κοντά σε ρίγανη και σε θυμάρι. Για φυτά ματζουράνας σε γλάστρα, φροντίζουμε να τα τοποθετούμε σε σημείο με δυτική ή βορεινή έκθεση και προμηθευόμαστε φυτόχωμα γενικής χρήσης ή πιο ειδικό για αρωματικά φυτά. 

Πριν φυτέψετε τους σπόρους κολοκύθας, θα πρέπει να τους αφήσετε να φουσκώσουν σε ζεστό νερό όλη νύχτα. Για την καλλιέργεια, χρειάζεστε ένα δοχείο με διάμετρο 10 cm έως 12 εκατοστών. Δύο σπόροι κολοκύθας φυτεύονται ανά δοχείο. Για να γίνει αυτό, το δοχείο γεμίζεται με χώμα με πλάτος ένα δάκτυλο κάτω από το χείλος. Αυτό προσφέρει καθαρό πότισμα έτσι ώστε να μην πετάγεται το νερό όταν ποτίζετε.
Με το μυτερό άκρο προς τα κάτω, οι σπόροι πιέζονται περίπου δύο εκατοστά βαθιά στο χώμα. Στη συνέχεια, το δοχείο τοποθετείται πάνω στο περβάζι του παραθύρου και οι πρώτοι βλαστοί θα αρχίσουν να εμφανίζονται μετά από λίγες μόνο ημέρες. Η βέλτιστη θερμοκρασία για τη βλάστηση των φυτών κολοκύθας είναι 20°C έως 25°C. Για να αναπτυχθούν σωστά, είναι σημαντικό τα νεαρά φυτά να βρίσκονται σε περιβάλλον με σταθερή ζεστασιά και αρκετό φως. Μόλις τα πρώτα αληθινά φύλλα εμφανίζονται μετά τα φύλλα βλάστησης, και αυτά έχουν αναπτυχθεί μέχρι την άκρη του δοχείου, το ασθενέστερο από τα δύο σπορόφυτα κόβεται. Μόνο το ισχυρότερη φυτό αφήνεται να αναπτυχθεί, έτσι ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί έξω στον κήπο αργότερα. Αλλά βεβαίως, και τα δύο σπορόφυτα μπορούν να παραμείνουν στο δοχείο για να φυτευθούν έξω αργότερα.

Το κύμινο καλλιεργείται στο Άργος και στα γύρω χωριά και σπέρνεται κάθε χρόνο Γενάρη ή Φλεβάρη, σε κατεβασιές ή σε δυνατές αμμούδες και ωριμάζει Μάιο – Ιούνιο. Δηλαδή ωριμάζει κάτι νωρίτερα από το γλυκάνισο που έχει όμοια καλλιέργεια. Με την διαφορά πως το κύμινο είναι ξερικό. Σπορά κύμινου
Το χωράφι που θα σπείρουμε το κύμινο δεν πρέπει να βγάζει πολλά χορτάρια, ούτε να το σκιάζουν δένδρα. Οργώνεται τρεις φορές βαθιά είσαι με μια πιθαμή και στο τρίτο όργωμα το σβαρνίζουμε καλά με σιδερόσβαρνα για να ισιώσει και να τριφτούνε καλά τα χώματα. Κατόπιν σπέρνουμε το κύμινο στα πεταχτά μαζί με ποταμίσια ψιλή άμμο και σκεπάζουμε ξέβαθα το σπόρο με ντόπια σβάρνα.

Η βαλεριάνα (Valeriana officinalis, Caprifoliaceae) είναι πολυετές ανθοφόρο φυτό και ανήκει στην ομώνυμη οικογένεια Valerianaceae. Για εμπορική εκμετάλλευση το φυτό καλλιεργείται ως ετήσιο.Η βαλεριάνα είναι ένα φυτό που η χρήση του μας είναι γνωστή από τους αρχαίους Έλληνες. Στη συνέχεια, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τη βαλεριάνα ως θεραπεία για τα πεπτικά προβλήματα που παρουσίαζαν, καθώς και για τις κράμπες και για την αντιμετώπιση της δυσφορίας του ουροποιητικού συστήματος.  Η βαλεριάνα (Valeriana officinalis, Caprifoliaceae) είναι πολυετές ανθοφόρο φυτό και ανήκει στην ομώνυμη οικογένεια Valerianaceae.

Το καρπούζι αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή και δροσιστικά φρούτα με μοναδική γλυκιά γεύση που απολαμβάνουμε σε φέτες, σε φρουτοσαλάτες, σε δροσιστικούς χυμούς, ενώ σε κάποιες περιοχές το φτιάχνουν και γλυκό του κουταλιού. Ο καρπός της καρπουζιάς εξωτερικά είναι λείος, με χρώμα ανοικτό ή σκούρο πράσινο, με σκληρό φλοιό ενώ πολλές ποικιλίες διαθέτουν χαρακτηριστικές ραβδώσεις. Εσωτερικά, το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα των καρπών του καρπουζιού οφείλεται στο λυκοπένιο, μία αντιοξειδωτική ουσία που βρίσκεται επίσης στις ντομάτες και τα γκρέιπφρουτ. Το καρπούζι είναι ετήσια καλλιέργεια που φυτεύεται στις αρχές της άνοιξης ή στις αρχές του καλοκαιριού και θεωρείται απαιτητική καλλιέργεια για κάποιον αρχάριο καλλιεργητή. Έχει σημαντικές απαιτήσεις σε νερό και λίπανση, και χρειάζεται αρκετή εμπειρία για να μας δώσει πλούσια ποιοτική παραγωγή. υτεύουμε στα τέλη της άνοιξης, τα νεαρά φυτά καρπουζιού που έχουμε δημιουργήσει σε σπορείο από τις αρχές της άνοιξης ή προμηθευόμαστε έτοιμα φυτά από φυτώρια. Το καρπούζι, όπως άλλωστε και το πεπόνι, αναπτύσσεται και καρποφορεί σε ζεστές περιόδους. Αν θέλουμε να φυτέψουμε καρπούζι πιο όψιμα, αρχές καλοκαιριού, μπορούμε να φυτεύσουμε απευθείας στο έδαφος τον σπόρο καρπουζιού. Με την απευθείας φύτευση στο χωράφι, το φυτό καρπουζιάς εμφανίζει καλύτερη ριζοβολία και δίνει καλύτερη παραγωγή καρπών. 

Πριν γίνει εγκατάσταση λάχανου, το χωράφι καθαρίζεται από ζιζάνια και σκληρά υλικά όπως πέτρες και ξύλα. Το λάχανο επωφελείται από υπολείμματα παλιών καλλιεργειών. Έτσι αν στο χωράφι, υπήρχε προηγούμενη καλλιέργεια χωρίς προσβολές από ασθένειες τα υπολείμματα μπορούν, αντί να καταστραφούν, να ενσωματωθούν στο χώμα. Αν γίνεται για πρώτη φορά εγκατάσταση, το έδαφος ισοπεδώνεται και οργώνεται ή σκαλίζεται σε αρκετό βάθος (30-40cm), ώστε να βελτιωθεί ο αερισμός και να αφρατέψει το χώμα. 1-2 μήνες πριν την εγκατάσταση της καλλιέργειας ενσωματώνονται στο έδαφος κομπόστ ή καλά χωνεμένη κοπριά, με φρεζάρισμα ή σκάλισμα.