Η δάφνη είναι αειθαλής θάμνος με βαθυπράσινα, δερματώδη αρωματικά φύλλα που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική για να νοστιμίζουν τα φαγητά. Η δάφνη φυτρώνει μόνη της στην ελληνικη ύπαιθρο αλλά μπορούμε να την φυτέψουμε στον κήπο ή σε γλάστρα στο μπαλκόνι. Διαθέτει άσπρα ή κιτρινοπράσινα άνθη που εμφανίζονται από τον Απρίλιο έως τον Μάιο και δίνει χαρακτηριστικούς καρπούς μαύρου χρώματος, με ωοειδές σχήμα και μέγεθος μικρής ελιάς. Κατά την αρχαιότητα, η δάφνη ήταν ιερό δέντρο, αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα και συμβόλιζε την υπεροχή γι’ αυτό άλλωστε στεφάνωναν με κλαδιά δάφνης τους νικητές των αθλητικών αγώνων. Άλλωστε, και η Πυθία, η ιέρεια του μαντείου των Δελφών μασούσε φύλλα δάφνης και έδινε τους περίφημους χρησμούς της.

Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Artemisia dracunculus (Αρτεμισία η δρακόντια) . Η ονομασία «εστραγκόν» είναι γαλλικής προέλευσης ενώ στα αγγλικά αποδίδεται ως «τάραγκον». Υπάρχουν δύο ποικιλίες του βοτάνου, το ρωσικό και το γαλλικό. Το ρωσικό, με καταγωγή από την Σιβηρία, θεωρείται το αρχικό φυτό από το οποίο προήλθε η γαλλική ποικιλία. Το άρωμα του ρωσικού υστερεί σε οξύτητα σε σχέση με το γαλλικό που θεωρείται γενικά ανώτερο. Η γεύση του θυμίζει το γλυκάνισο λόγω της κοινής τους ουσίας της ανηθόλης που αυξάνει την όρεξη. Έχει πολλές εφαρμογές στη μαγειρική εμπλουτίζοντας γευστικά σάλτσες κρεατικών και ψαριών, βρασμένα λαχανικά, μαγιονέζες, πράσινες σαλάτες, ακόμα και παγωτά ή φρουτοσαλάτες. Προσθέστε το προς το τέλος στο φαγητό γιατί το παρατεταμένο μαγείρεμα του προσδίδει πικρή γεύση και χάνεται το άρωμά του. Το εστραγκόν δεν ταιριάζει με άλλα μυρωδικά με μόνη ίσως εξαίρεση το λεμόνι και τα μικρά κρεμμυδάκια. Είναι από τα καλύτερα αρωματικά ξυδιού και μουστάρδας. Τα φύλλα του περιέχουν ιώδιο, κάλιο και βιταμίνες Α και C.  

Ο μάραθος ευδοκιμεί καλύτερα σε ηλιοφανείς θέσεις, σχετικά προφυλαγμένες από το βοριά και την παγωνιά και σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ των 18-25 βαθμών Κελσίου για να έχει ικανοποιητική ανάπτυξη. Αν και ο μάραθος δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε χώμα, για τη φύτευση του θα επιλέξουμε φυτόχωμα πλούσιο σε οργανική ουσία και περλίτη ώστε να πετύχουμε ικανοποιητικό αερισμό και καλή αποστράγγιση. Ο μάραθος μπορεί να φυτευτεί απευθείας με σπόρο στη γλάστρα ή με έτοιμα σπορόφυτα μάραθου που θα προμηθευτούμε από φυτώριο. Αν φυτέψουμε σπόρο μάραθου στη γλάστρα, θα πρέπει να γίνει σε βάθος 1-2 εκατοστών και να εξασφαλίσουμε θερμοκρασίες γύρω στους 20 βαθμούς Κελσίου.

Τα αντίδια έχουν μία ιδιαίτερη και ήπια πικρή γεύση, καθώς επίσης διαθέτουν και υψηλή διατροφική αξία. Όπως τα περισσότερα φυλλώδη λαχανικά, είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, σε βιταμίνες και σε αντιοξειδωτικά. Επιπλέον, τα αντίδια περιέχουν αρκετά μέταλλα όπως κάλιο, σίδηρο, ασβέστιο και μαγνήσιο.Είναι φυτό εύκρατων κλιμάτων και δεν ανέχεται καλά τις παρατεινόμενες θερμές και ξηρές περιόδους. Αντέχει αρκετά τις σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα κατά τις οποίες θα δώσει και καλύτερης ποιότητας τελικό προϊόν, (μεγαλύτερο ποσοστό εσωτερικών, λευκών φύλλων).Τα εδάφη στα οποία μπορεί να καλλιεργηθεί είναι ποικίλα, αλλά προτιμάει τα μέσης σύστασης ή κάπως ελαφρά και ποτιστικά, αποστραγγιζόμενα και πλούσια σε οργανική ουσία.

Η λεβάντα είναι ένα από τα διασημότερα αρωματικά φυτά που φυτεύουμε σε γλάστρα και αποτελεί βασικό φυτό που συναντάμε σε κάθε κήπο σε μπαλκόνι. Υπάρχουν πολλοί λόγοι να φυτέψουμε λεβάντα σε γλάστρα, καθώς εκτός από την ομορφιά της είναι ένα φυτό με πολλαπλές χρήσεις. Η λεβάντα αναπτύσσεται καλύτερα σε ηλιοφανείς θέσεις στο μπαλκόνι και είναι ανθεκτική στην ξηρασία. Προτιμούμε μπαλκόνι με νότια ή δυτική έκθεση για να έχουν οι λεβάντες μας καλή ανάπτυξη και ανθοφορία. Φυτεύουμε τη λεβάντα σε βαθιές γλάστρες με διάμετρο και ύψος τουλάχιστον 30 εκατοστών, καθώς η λεβάντα διαθέτει δυνατό ριζικό σύστημα που προχωρά σε βάθος και παρουσιάζει γρήγορη ανάπτυξη.

Το καρπούζι αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή και δροσιστικά φρούτα με μοναδική γλυκιά γεύση που απολαμβάνουμε σε φέτες, σε φρουτοσαλάτες, σε δροσιστικούς χυμούς, ενώ σε κάποιες περιοχές το φτιάχνουν και γλυκό του κουταλιού. Ο καρπός της καρπουζιάς εξωτερικά είναι λείος, με χρώμα ανοικτό ή σκούρο πράσινο, με σκληρό φλοιό ενώ πολλές ποικιλίες διαθέτουν χαρακτηριστικές ραβδώσεις. Εσωτερικά, το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα των καρπών του καρπουζιού οφείλεται στο λυκοπένιο, μία αντιοξειδωτική ουσία που βρίσκεται επίσης στις ντομάτες και τα γκρέιπφρουτ. Το καρπούζι είναι ετήσια καλλιέργεια που φυτεύεται στις αρχές της άνοιξης ή στις αρχές του καλοκαιριού και θεωρείται απαιτητική καλλιέργεια για κάποιον αρχάριο καλλιεργητή. Έχει σημαντικές απαιτήσεις σε νερό και λίπανση, και χρειάζεται αρκετή εμπειρία για να μας δώσει πλούσια ποιοτική παραγωγή. υτεύουμε στα τέλη της άνοιξης, τα νεαρά φυτά καρπουζιού που έχουμε δημιουργήσει σε σπορείο από τις αρχές της άνοιξης ή προμηθευόμαστε έτοιμα φυτά από φυτώρια. Το καρπούζι, όπως άλλωστε και το πεπόνι, αναπτύσσεται και καρποφορεί σε ζεστές περιόδους. Αν θέλουμε να φυτέψουμε καρπούζι πιο όψιμα, αρχές καλοκαιριού, μπορούμε να φυτεύσουμε απευθείας στο έδαφος τον σπόρο καρπουζιού. Με την απευθείας φύτευση στο χωράφι, το φυτό καρπουζιάς εμφανίζει καλύτερη ριζοβολία και δίνει καλύτερη παραγωγή καρπών.