Η επιστημονική ονομασία είναι Achillea millefolium (όπως την όρισε o Λινναίος) και η κοινή ονομασία είναι Αχιλλέα ή χιλιόφυλλο, και έχει και άλλες ελληνικές ονομασίες ανάλογα με το την περιοχή όπως αγριαψιθιά, πέλινο, Πισιδιά, Σεμεσάντο, Μιλφέϊγ, Συμηλούδι και Λάζαρος γιατί με τα λουλούδια της στολίζονται τα παιδιά που ψάλλουν για το Λάζαρο στα χωριά το Μεγάλο Σάββατο. Η αγγλική ονομασία είναι Yarrow. Στην Ελλάδα υπάρχουν 24 ποικιλίες της Αχιλλέας. Ανήκει στην οικογένεια κομπόζιτα ή σύνθετα (Compositae).

Το γένος helichrysum περιλαμβάνει πάνω από 500 είδη με εξάπλωση σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Πολλά καλλιεργούνται σαν καλλωπιστικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου δέκα είδη. Συναντιέται κυρίως στις περιοχές του Nομού Πρεβέζης, Νομού Θεσπρωτίας και στις Ιόνιους νήσους.

Τα ανθάκια του είναι μικρά κίτρινα και ο βλαστός του λεπτός. Όταν ξηραθεί, το φυτό κρατάει το σχήμα του και οι κορυφές των λουλουδιών το κίτρινο χρώμα τους, γι αυτό και τα λένε και «αθάνατα» ή «αμάραντα».

Υπάρχει μπαλκόνι ή αυλή χωρίς βασιλικό; Δεν νομίζω! Ακόμη και στα παράθυρα των σπιτιών, τοποθετούμε μικρές γλάστρες με βασιλικό για μας χαρίζει το πλούσιο άρωμά του. Ο βασιλικός είναι αναμφισβήτητα το πιο δημοφιλές αρωματικό φυτό της μεσογειακής κουζίνας. Ειδικά οι πλατύφυλλες ποικιλίες βασιλικού, αποτελούν βασικό συστατικό σε σαλάτες, σε σάλτσες και σε πολλές συνταγές μαγειρικής. Φυτεύουμε βασιλικό σε γλάστρα, λοιπόν, για να μπορούμε να κόβουμε φρέσκα τα φύλλα του όποτε τα χρειαστούμε! Αποφεύγουμε την νότια έκθεση που έχει πολύ ηλιοφάνεια και πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Οι έντονες μεσημεριανές ακτίνες του ήλιου την καλοκαιρινή περίοδο θα προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα στα φύλλωμα του βασιλικού. Την περίοδο του χειμώνα, θα χρειαστεί να προφυλάξουμε τον βασιλικ ό από τους δυνατούς βοριάδες και την παγωνιά. Αν η θέση που εχουμε το βασιλικό είναι εκτεθειμένη, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ειδικό ύφασμα αντιανεμικής προστασίας. Για την καλλιέργεια του βασιλικού στο μπαλκόνι επιλέγουμε στρογγυλή γλάστρα με μέγεθος 1-2 νούμερα μεγαλύτερη από τη γλάστρα που τον αγοράσαμε από το φυτώριο. Αν επιλέξουμε τον πολυετή (αγιορείτικο) βασιλικό, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι αναπτύσσεται γρήγορα και θα χρειαστεί πιο συχνές μεταφυτεύσεις. 

πάρχουν πάνω από 300 ποικιλίες γαρυφαλλιάς. Καλλιεργούμενες και άγριες ποικιλίες γαρυφαλλιάς, αρωματικές γαρυφαλλιές και γαρυφαλλιές χωρίς άρωμα, ψηλές και χαμηλές, άλλες έρπουσες και άλλες ορθόκλαδες ιδανικές για κομμένο λουλούδι. Πιο γνωστές ποικιλίες είναι η κοινή γαρυφαλλιά, το κινέζικο γαρύφαλλο, το γαρύφαλλο των ποιητών, ενώ μια ξεχωριστή αναφορά αξίζει να γίνει στην άγρια γαρυφαλλιά. Κοινή γαρυφαλλιά (Dianthus caryophyllus): Η γαρυφαλλιά που θυμόμαστε να στολίζει παραδοσιακά τις αυλές των παππούδων και των γιαγιάδων μας. Διαθέτει γκριζοπράσινο φύλλωμα και μία μεγάλη ποικιλία σε χρώματα λουλουδιών όπως άσπρο, ροζ, μωβ, πορτοκαλί και κόκκινο. Υπάρχει μία μεγάλη γκάμα ποικιλιών της κοινής γαρυφαλλιάς για να επιλέξουμε από τόσο σε ύψος, από 20 εκατοστά μέχρι 70 εκατοστά όσο και διαμόρφωση από ορθόκλαδες μέχρι πλαγιόλαδες. Γαρύφαλλο των ποιητών (Dianthus barbatus): Το γαρύφαλλο των ποιητών είναι ποώδες φυτό χαμηλής ανάπτυξης που φτάνει σε ύψος 20-25 εκατοστά και παράγει πολλά μικρά λουλούδια με χαρακτηριστικά σχιστά πέταλα που θυμίζουν κρόσσια. Τα λουλούδια έχουν χρώμα λευκό, ροζ ή κόκκινο ενώ υπάρχουν και κάποια δίχρωμα. Συνήθως, ζουν για 1-2 χρόνια αλλά πολλαπλασιάζονται εύκολα καθώς πέφτει ο σπόρος από τα άνθη. Κινέζικη γαρυφαλλιά (Dianthus chinensis): Το κινέζικο γαρύφαλλο είναι αυτοφυές φυτό των βουνών της νότιας Ευρώπης που φτάνει σε ύψος τα 30-70 εκατοστά. Τα λουλούδια του παρουσιάζονται σε μια πυκνή συστάδα μέχρι και 30 ανθέων μαζί στην κορυφή των βλαστών, είναι 2-3 εκατοστά σε διάμετρο με πέντε πέταλα τα οποία εμφανίζουν χαρακτηριστικές οδοντωτές άκρες. Τα συναντάμε σε διάφορα χρώματα όπως λευκό, ροζ, κόκκινο, μωβ και ποικίλα σχέδια.