Το άλυσσο είναι ετήσιο ανθόφυτο, χαμηλής ανάπτυξης, με μικρά λογχοειδή φύλλα ανοιχτού πράσινου χρώματος και πολλά μικρά άνθη χρώματος λευκού, ρόδινου ή μωβ. Το άλυσσο διαθέτει πλούσια και παρατεταμένη ανθοφορία που διαρκεί από νωρίς την άνοιξη μέχρι τα τέλη φθινοπώρου. Αποτελεί ιδανικό φυτό για αβαθείς γλάστρες και ζαρντινιέρες, αλλά και για τον κήπο σε φύτευση κατά συστάδες, σε βραχόκηπους, για εδαφοκάλυψη ή για χαμηλή ανθισμένη μπορντούρα. Το άλυσσο αναπτύσσεται καλύτερα σε ηλιόλουστες ή ημισκιερές θέσεις και είναι ανθεκτικό τόσο σε υψηλές, όσο και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Ιδανική θερμοκρασία για την ανάπτυξη του άλυσσου, είναι από 16 εως 24°C. Το άλυσσο δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά το έδαφος, αναπτύσσεται εύκολα ακόμα και σε παραθαλάσσιες περιοχές, αρκεί να επιλέξουμε ηλιόλουστα σημεία του κήπου. Ο πολλαπλασιασμός του άλυσσου γίνεται με σπόρους που μπορούμε να σπείρουμε απευθείας στη θέση φύτευσης μέσα στον Μάρτη, ώστε να εξασφαλίσουμε πλούσια καλοκαιρινή ανθοφορία.

Οι γαρυφαλλιές αναπτύσσονται καλύτερα σε φωτεινά και ηλιόλουστα μέρη, όπου μας χαρίζουν πολλά λουλούδια. Δε φοβάται τον χειμώνα και είναι φυτό ανθεκτικό στο κρύο, καθώς αντέχει και σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. Αντίθετα τα πολύ ζεστά και ξηρά καλοκαίρια την ταλαιπωρούν. Θερμοκρασίες πάνω από 35 βαθμούς μπορεί να εξασθενήσουν το φυτό και να ξεραθεί. H γαρυφαλλιά προτιμά πλούσιο, γόνιμο έδαφος με καλή αποστράγγιση του νερού, καθώς είναι ευαίσθητη στην υπερβολική υγρασία και μπορεί να σαπίσουν οι ρίζες της. Ανάλογα το είδος της γαρυφαλλιάς, επιλέγουμε το κατάλληλο είδος της γλάστρας και της ζαρντινιέρας.

Ο ηλίανθος, τα γνωστά ηλιοτρόπια, είναι αγαπημένο καλοκαιρινό φυτό για να διακοσμήσουμε στον κήπο ή στο μπαλκόνι μας για να μας χαρίσει την εντυπωσιακή ανθοφορία του. Η ονομασία του ηλίανθου προέρχεται από το γεγονός ότι η κεφαλή του στρέφεται διαρκώς προς τις ακτίνες του ήλιου κατά τη διάρκεια της ημέρας και στρέφεται πάλι, τις πρωινές ώρες, προς την ανατολή. Οι νάνες ποικιλίες ηλίανθου, που φτάνουν μέχρι τα 40-50 εκατοστά σε ύψος, είναι κατάλληλες για γλάστρες, ενώ για τον κήπο προτιμάμε τις ψηλότερες ποικιλίες που ξεπερνούν το ένα μέτρο και είναι και οι εδώδιμες.  

H καλέντουλα είναι ένα λουλούδι που συναντάμε άγριο στη φύση και μπορούμε να φυτεύσουμε ως καλλωπιστικό φυτό στον κήπο, καθώς και σε γλάστρες στο μπαλκόνι μας. Αυτοφυές φυτό στη Νότια Ευρώπη, ξαδερφάκι της μαργαρίτας, η καλέντουλα ξεχωρίζει για τα υπέροχα μεγάλα λουλούδια της σε έντονο κίτρινο και πορτοκαλί χρώμα, καθώς και για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες. Αγαπημένη επιλογή των κηποτεχνών, η καλέντουλα διάθετει μεγάλη περίοδο ανθοφορίας από τις αρχές της άνοιξης μέχρι τα τέλη φθινοπώρου.  Η καλέντουλα ευδοκιμεί σε ηλιοφανείς θέσεις σε αγρούς και σε χωράφια που έχουν χαμηλό υψόμετρο. Αν τη φυτέψουμε σε γλάστρα σε σκιά ή ημισκιά, θα επιβιώσει παρουσιάζοντας μειωμένη ανθοφορία. Η καλέντουλα αντέχει τις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά είναι ευαίσθητη σε θερμοκρασίες κοντά στους 0°C. Για το λόγο αυτό, αν και θεωρείται πολυετές φυτό, η καλέντουλα συνήθως ζει για ένα χρόνο, καθώς δεν αντέχει την παγωνιά του χειμώνα. Σχετικά με τη μεταφύτευση, η καλέντουλα θέλει δροσερό και γόνιμο χώμα που να συγκρατεί την υγρασία, ενώ αν τη φυτέψουμε σε γλάστρα θα χρησιμοποιήσουμε φυτόχωμα γενικής χρήσης με αρκετό περλίτη για να συγκρατεί την υγρασία. 

Το γένος helichrysum περιλαμβάνει πάνω από 500 είδη με εξάπλωση σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Πολλά καλλιεργούνται σαν καλλωπιστικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου δέκα είδη. Συναντιέται κυρίως στις περιοχές του Nομού Πρεβέζης, Νομού Θεσπρωτίας και στις Ιόνιους νήσους.

Τα ανθάκια του είναι μικρά κίτρινα και ο βλαστός του λεπτός. Όταν ξηραθεί, το φυτό κρατάει το σχήμα του και οι κορυφές των λουλουδιών το κίτρινο χρώμα τους, γι αυτό και τα λένε και «αθάνατα» ή «αμάραντα».