Αυτό το πανέμορφο λουλούδι δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστό στην Ελλάδα, ωστόσο, θα το συναντήσουμε στην αγορά, κυρίως στα κέντρα κήπου δηλαδή, όπου η πώληση βολβών είναι ένα διαδεδομένο φαινόμενο. Αυτή είναι η Ιξιά η Υβρίδιος (Ixia Hybrida) λοιπόν, ένα μέλος του καλλωπιστικού κήπου, που μας έρχεται από την οικογένεια της Ίριδας (Iridaceae) και την Αφρική! Οι κηπουροί καλλιεργητές την εκτιμούν για τα εντυπωσιακότατα, τα πολύχρωμα, τα μοναδικά άνθη που διαθέτει, ώστε παγκοσμίως, να θεωρείται ένα μοναδικό καλλωπιστικό λουλουδι.  Η Ιξιά η Υβρίδιος (Ixia Hybrida) “ξεφεύγει” από το παραδοσιακό χρώμα της διάσημης, λευκής έκδοσης του γένους. Υπό αυτές τις συνθήκες, σε ύψος μπορεί να αγγίξει ακόμα και το μισό μέτρο! Τα πανέμορφα άνθη που διαθέτει, εμφανίζονται κατά τα μέσα της Άνοιξης, με την ανθοφορία να διαρκεί ως και τον Μάιο!

Οι κάλλες είναι αγαπημένα βολβώδη φυτά με εντυπωσιακά λουλούδια, τα κρίνα, που εμφανίζονται συνήθως την περίοδο του καλοκαιριού ή την άνοιξη σε πιο θερμές περιοχές. Με καταγωγή από τη νότια Αφρική, η κάλλα διαθέτει μεγάλα πράσινα λογχοειδή φύλλα και πλούσια ανθοφορία με εντυπωσιακά λουλούδια που θυμίζουν τρομπέτα και μοναδικά χρώματα. Η πιο γνωστή ποικιλία κάλλας είναι αυτή που έχει λευκά άνθη, ανθίζει την περίοδο της άνοιξης, στη γιορτή του Ευαγγελισμού και γι’ αυτό συχνά αναφέρεται ως κρίνος της Παναγίας. Δεν πρέπει να συγχέεται, ωστόσο, με τον παρθενόκρινο που έχει το ίδιο όνομα και είναι ένα είδος λίλιουμ. Υπάρχουν πολλές ακόμα πανέμορφες ποικιλίες κάλλας με εντυπωσιακά χρώματα όπως κίτρινα, ροζ, μωβ, κόκκινα ακόμα και πορφυρά άνθη. Η κάλλα θέλει δροσερό κλίμα και μπορεί να ευδοκιμήσει τόσο σε ημισκιερά ζεστά μέρη στη νότια Ελλάδα και σε πιο ηλιοφανή στις βόρειες περιοχές με πιο ψυχρό κλίμα. Αν φυτέψουμε την κάλλα σε γλάστρα σε μπαλκόνι, προτιμούμε σημεία με δυτικό ή ανατολικό προσανατολισμό. Η κάλλα αγαπά την υγρασία, ωστόσο κατά τη φύτευση χρειάζεται χώμα που να διαθέτει καλή αποστράγγιση για να απομακρύνεται το νερό. Για την φύτευση της κάλλας σε γλάστρα, επιλέγουμε φυτόχωμα γενικής χρήσης που να περιέχει περλίτη για συγκράτηση υγρασίας και καλό αερισμό. Τα ριζώματα της κάλλας φυτεύονται την περίοδο της άνοιξης, προσέχοντας κατά την φύτευση τα μάτια να κοιτάνε προς τα πάνω. Φυτεύουμε τα ριζώματα σε βάθος περίπου 10 εκατοστών και σε αποστάσεις 30-40 εκατοστών μεταξύ τους. 

Η νεραγκούλα ή ρεναγκούλα είναι πολυετές κονδυλώδες καλλωπιστικό φυτό που συνήθως καλλιεργείται ως ετήσιο. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες νεραγκούλας που μας χαρίζουν πλούσια ανθοφορία σε διάφορα χρώματα όπως κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο, ροζ και λευκό. Η νεραγκούλα ευδοκιμεί σε ελαφρύ έδαφος που εμφανίζει αρκετή υγρασία, καλή αποστράγγιση και αερισμό. Για να δώσει μεγαλύτερη ανθοφορία, προτιμούμε να τη φυτεύουμε σε ηλιοφανή σημεία. Η νεραγκούλα είναι ανθεκτική στο κρύο, ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες συντελούν στη γρήγορη ωρίμανση των λουλουδιών της. Πριν τη φύτευση, καλό είναι να ενσωματώνουμε κοπριά και κομπόστ στο έδαφος ή φυτόχωμα που να περιέχει περλίτη αν φυτεύουμε την νεραγκούλα σε γλάστρα. Φυτεύουμε τις κονδυλόμορφες ρίζες της νεραγκούλας σε βάθος περίπου 5 εκατοστά, έτσι ώστε να δείχνουν προς τα κάτω και σε αποστάσεις 10-15 εκατοστών μεταξύ των φυτών. 

Η βιγόνια, γνωστή και ως μπιγκόνια ή βιγκόνια, είναι αγαπημένο καλλωπιστικό φυτό που φυτεύεται κυρίως σε γλάστρα στην αυλή και σε μπαλκόνι, καθώς και σε εντυπωσιακά κρεμαστά καλάθια. Λουλούδι χαμηλής ανάπτυξης, που φτάνει σε ύψος συνήθως 40-50 εκατοστών, η βιγόνια χαρακτηρίζεται από έντονο πράσινο, γυαλιστερό φύλλωμα και πολλά μικρά ρόδινα ή λευκά άνθη. Επιλέγουμε ημισκιερές θέσεις φύτευσης για την βιγόνια, σε σημείο που δεν χτυπάει απευθείας ηλιακό φως, προκειμένου να αποφύγουμε τη δημιουργία εγκαυμάτων στο φύλλωμα και τα λουλούδια της. Η βιγόνια είναι ευαίσθητη στον δυνατό ήλιο και στο έντονο κρύο, γι’ αυτό δε θέλουμε να έρχεται σε επαφή με ψυχρά και θερμά ρεύματα αέρα. Τοποθετούμε τις γλάστρες με τις βιγόνιες σε σημεία µε καλό αερισμό που διευκολύνουν τη μείωση της υγρασίας και την αποφυγή ανάπτυξης ασθενειών. Αξίζει να σημειώσουμε πως οι ποικιλίες βιγόνιας με τα κόκκινα άνθη είναι πιο ανθεκτικές στο άμεσο ηλιακό φως σε σχέση με τις βιγόνιες με τα ροζ άνθη που είναι πιο ευαίσθητες.

Η γλαδιόλα είναι ένα βολβώδες λουλούδι που φυτεύεται άνοιξη και ανθίζει το καλοκαίρι. Ξεχωρίζει για τα σπαθοειδή, μυτερά φύλλα της, πράσινου χρώματος, και για τα εντυπωσιακά άνθη της, διατεταγμένα κατά μήκος σε ανθοφόρο βλαστό που σε ορισμένες ποικιλίες ξεπερνά και το ένα μέτρο.

Φυτεύουμε τις γλαδιόλες την άνοιξη, αφού έχουν περάσει οι παγωνιές του χειμώνα. Τα φυτά της γλαδιόλας φυτρώνουν από έναν κονδυλόμορφο βολβό που ονομάζεται κορμός και σχηματίζουν τον ανθοφόρο βλαστό. Η γλαδιόλα ανθίζει όλη την περίοδο του καλοκαιριού, ξεκινώντας 12-13 βδομάδες μετά τη φύτευση των βολβών. Για να εξασφαλίζουμε πλούσια παρατεταμένη διάρκεια ανθοφορίας, μπορούμε να φυτεύσουμε διαδοχικά τους βολβούς μας μέσα στην άνοιξη. Επιλέγουμε ελαφρά, στραγγερά, πλούσια και βαθιά εδάφη για την φύτευση της γλαδίολας, καθώς χρειάζεται κατάλληλο υπόστρωμα για να αναπτυχθεί και να ανθοφορήσει. Εξασφαλίζουμε καλή κατεργασία του εδάφους και ενσωματώνουμε οργανική ουσία με χωνεμένη κοπριά, κομπόστ ή μαύρη τύρφη. Αν φυτέψουμε τους βολβούς της γλαδιόλας σε γλάστρες, επιλέγουμε φυτόχωμα γενικής χρήσης που να εξασφαλίζει καλή αποστράγγιση. Φυτεύουμε τις γλαδιόλες σε ηλιόλουστες θέσεις, προφυλαγμένες από δυνατούς ανέμους.