H λόλα είναι φυτό ψυχρής εποχής που αναπτύσσεται καλύτερα σε συνθήκες χαμηλής θερμοκρασίας. Ιδανική θερμοκρασία ανάπτυξης είναι 14-19°C, ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν την πρόωρη έκπτυξη του ανθοφόρου βλαστού. Όταν φυτεύεται φθινόπωρο, χειμώνα και άνοιξη αναζητούμε ηλιοφανή θέση στο μπαλκόνι, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες πιο σκιερή. Επίσης, επιλέγουμε σχετικά προφυλαγμένη θέση από τους δυνατούς βοριάδες του χειμώνα. Πρέπει να επισημάνουμε ότι η λόλα είναι λιγότερο ανεκτική στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες από τα κλασικά μαρούλια, ποικιλίας romana. καλλιέργεια του μαρουλιού λόλας μπορεί να συνδιαστεί με φράουλα, αγγούρι, κρεμμύδι, σκόρδο, ραπάνι και τομάτα και έτσι να προκύψουν πολύ αποδοτικές συγκαλλιέργειες. Για παράδειγμα, ανάμεσα από τα μαρούλια λόλας που φυτεύονται ανά 30 εκατοστά, μπορούμε να φυτέψουμε κοκάρι κρεμμυδιού ή σκελίδες σκόρδου για να συμπληρώνουμε με φρέσκο κρεμμυδάκι και σκορδάκι τη σαλάτα μας.

Ο ζωχός έχει επιστημονική ονομασία Sonchus oleraceus. Ο ζοχός είναι σε άνθιση  από τον Ιούνιο έως και τον Αύγουστο. Οι σπόροι του ωριμάζουν από τον Ιούλιο ως το Σεπτέμβριο. Τα άνθη του είναι ερμαφρόδιτα (έχει τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από τις μέλισσες. Τα φύλλα του φυτού μοιάζουν πολύ μ’αυτά χόρτων της ίδιας οικογένειας, μακρόστενα, λεία, οδοντωτά, σχισμένα εναλλάξ σε λοβούς πτεροειδώς και με πλατύ, χυμώδη μίσχο που στη βάση πλαταίνει υπερβολικά σχεδόν αγκαλιάζοντας το βλαστό, και φέρει πλευρικά μεμβρανώδεις προεκτάσεις, χαρακτηριστικό πολλών ποωδών φυτών, μάλλον για την αύξηση της φωτοσυνθετικής επιφάνειας.

Η βαλεριάνα (Valeriana officinalis, Caprifoliaceae) είναι πολυετές ανθοφόρο φυτό και ανήκει στην ομώνυμη οικογένεια Valerianaceae. Για εμπορική εκμετάλλευση το φυτό καλλιεργείται ως ετήσιο.Η βαλεριάνα είναι ένα φυτό που η χρήση του μας είναι γνωστή από τους αρχαίους Έλληνες. Στη συνέχεια, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τη βαλεριάνα ως θεραπεία για τα πεπτικά προβλήματα που παρουσίαζαν, καθώς και για τις κράμπες και για την αντιμετώπιση της δυσφορίας του ουροποιητικού συστήματος.  Η βαλεριάνα (Valeriana officinalis, Caprifoliaceae) είναι πολυετές ανθοφόρο φυτό και ανήκει στην ομώνυμη οικογένεια Valerianaceae.

Τα κρεμμύδια προτιμούν ελαφρύ αμμώδες χώμα με καλή αποστράγγιση για να αναπτυχθούν καλύτερα και να σχηματίσουν μεγαλύτερο βολβό. Η σωστή προετοιμασία του εδάφους είναι ιδιαίτερα σημαντική πριν ξεκινήσουμε την καλλιέργεια. Πριν τη φύτευση του κρεμμυδιού είναι σημαντικό να ενσωματώνουμε στο έδαφος οργανική ουσία και υλικά βελτίωσης του εδάφους όπως η χωνεμένη κοπριά και το κομπόστ. Κατά την φύτευση των βολβών του κρεμμυδιού, μπορούμε να προσθέσουμε πλήρες βιολογικό λίπασμα για ενδυνάμωση της καλλιέργειας, ειδικά αν το χωράφι μας καλλιεργείται κάθε χρόνο και έχει ανάγκη από θρεπτικά συστατικά. 4. Ποια εποχή φυτεύονται τα κρεμμύδια και σε τι αποστάσεις; Το χλωρό φρέσκο κρεμμυδάκι μπορεί να φυτευτεί σχεδόν όλο το χρόνο στον κήπο μας, ενώ αν προτιμάμε το ξερό κρεμμύδι φυτεύουμε την περίοδο Μαρτίου-Απριλίου. Η φύτευση του κοκκαριού μπορεί να γίνει τόσο σε γραμμές όσο και στα πεταχτά. Για τη γραμμική φύτευση του κρεμμυδιού ανοίγονται αβαθή αυλάκια σε αποστάσεις φύτευσης μεταξύ των γραμμών φύτευσης γύρω στα 30 εκατοστά. Οι μικροί βολβοί του κρεμμυδιού φυτεύονται σε αποστάσεις μεταξύ τους περίπου 10 εκατοστών για το ξερό κρεμμύδι και 5-7 εκατοστών για το χλωρό κρεμμυδάκι. Το βάθος φύτευσης του κρεμμυδιού μέσα στο χώμα πρέπει να είναι μεταξύ 0,5–1 εκατοστού, ίσα -ίσα δηλαδή να καλύπτεται από το χώμα το πάνω μυτερό μέρος του βολβού. Αξίζει να αναφέρουμε πως το κρεμμύδι μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική συγκαλλιέργεια και να καλλιεργηθεί στον λαχανόκηπο μας παρέα με ντομάτες, αγγούρια, φράουλες, μαρούλια, κολοκυθιές, παντζάρια και καρότα.

Το καρπούζι αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή και δροσιστικά φρούτα με μοναδική γλυκιά γεύση που απολαμβάνουμε σε φέτες, σε φρουτοσαλάτες, σε δροσιστικούς χυμούς, ενώ σε κάποιες περιοχές το φτιάχνουν και γλυκό του κουταλιού. Ο καρπός της καρπουζιάς εξωτερικά είναι λείος, με χρώμα ανοικτό ή σκούρο πράσινο, με σκληρό φλοιό ενώ πολλές ποικιλίες διαθέτουν χαρακτηριστικές ραβδώσεις. Εσωτερικά, το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα των καρπών του καρπουζιού οφείλεται στο λυκοπένιο, μία αντιοξειδωτική ουσία που βρίσκεται επίσης στις ντομάτες και τα γκρέιπφρουτ. Το καρπούζι είναι ετήσια καλλιέργεια που φυτεύεται στις αρχές της άνοιξης ή στις αρχές του καλοκαιριού και θεωρείται απαιτητική καλλιέργεια για κάποιον αρχάριο καλλιεργητή. Έχει σημαντικές απαιτήσεις σε νερό και λίπανση, και χρειάζεται αρκετή εμπειρία για να μας δώσει πλούσια ποιοτική παραγωγή. υτεύουμε στα τέλη της άνοιξης, τα νεαρά φυτά καρπουζιού που έχουμε δημιουργήσει σε σπορείο από τις αρχές της άνοιξης ή προμηθευόμαστε έτοιμα φυτά από φυτώρια. Το καρπούζι, όπως άλλωστε και το πεπόνι, αναπτύσσεται και καρποφορεί σε ζεστές περιόδους. Αν θέλουμε να φυτέψουμε καρπούζι πιο όψιμα, αρχές καλοκαιριού, μπορούμε να φυτεύσουμε απευθείας στο έδαφος τον σπόρο καρπουζιού. Με την απευθείας φύτευση στο χωράφι, το φυτό καρπουζιάς εμφανίζει καλύτερη ριζοβολία και δίνει καλύτερη παραγωγή καρπών. 

Πριν γίνει εγκατάσταση λάχανου, το χωράφι καθαρίζεται από ζιζάνια και σκληρά υλικά όπως πέτρες και ξύλα. Το λάχανο επωφελείται από υπολείμματα παλιών καλλιεργειών. Έτσι αν στο χωράφι, υπήρχε προηγούμενη καλλιέργεια χωρίς προσβολές από ασθένειες τα υπολείμματα μπορούν, αντί να καταστραφούν, να ενσωματωθούν στο χώμα. Αν γίνεται για πρώτη φορά εγκατάσταση, το έδαφος ισοπεδώνεται και οργώνεται ή σκαλίζεται σε αρκετό βάθος (30-40cm), ώστε να βελτιωθεί ο αερισμός και να αφρατέψει το χώμα. 1-2 μήνες πριν την εγκατάσταση της καλλιέργειας ενσωματώνονται στο έδαφος κομπόστ ή καλά χωνεμένη κοπριά, με φρεζάρισμα ή σκάλισμα.